Stafeta e brezave
Të parët tanë janë
krenaria, në rrugë të tyre ecim ne, për çdo brez flet biografia, ndriçojnë si
yje, çajnë re!
Dedeja për fëmijët ishte
shkrirë vite me radhë. Kujdesi i saj qe i veçantë. I rriti, i shkolloi, i
martoi, i gëzoi. Edhe këta u bënë prindër. Dhe si gjyshe kishte plot nipër e
mbesa. Sa më e madhe në moshë, aq më e dashur dhe e kujdesshme tregohej me ta.
Kishte merak të veçantë të rriteshin të shëndetshëm. Të sjellshëm, të
shkolluar, të urtë. Dëshironte t’i ushqente e t’i ruante nga të ftohtit, të
bëheshin të mbarë.
Nga shembulli i saj për
mirërritjen dhe edukimin e fëmijëve mësuam shumë edhe ne, shtatë fëmijët e saj,
që edhe pse me vështirësi të mëdha, u bëmë njëri më i mirë se tjetri. Për këtë
Dedeja ka merita të veçanta. Në jetën e familjes së madhe ka shembuj që
tregojnë dashuri e respekt të anëtarëve të saj për njëri – tjetrin. Ftesa për
të pirë një kafe apo për të ngrënë një drekë, për të shkuar te njëri – tjetri
për çdo sebep me atë mall që porosiste Dedeja ishte e zakonshme jo vetëm në vëllazëri,
por edhe më gjerë. Koha na kishte ndarë, larg njëri – tjetrit, por gëzimi
shprehej në sy e në çdo veprim kur shkonim atje. Na mbushej shtëpia me gëzim të
veçantë, kur më vinin këtu në Gjirokastër vëllazëria, nipër e mbesa, të afërm.
Shohim e mësojmë nga njëri – tjetri. Stafeta e brezave pasohet... Emrin e nënë
Dedesë e mbajnë lart.
