OPINIONE E
VLERËSIME
ZYHDI HYKA
AGRONI – SHOK I JETËS
Në muajin
shtator të vitit 1972 një djalosh buzagaz me uniformë ushtarake të sapoveshur u
shfaq para meje, duke më përshëndetur ushtarakisht. “Jam oficeri i ri i
sapodiplomuar, Agron Çala”, m’u prezantua. Ushtarakisht ia ktheva edhe unë dhe
u prezantova, duke dalë nga korniza e uniformës. Jam lindur në fshatin Mjedë të
Shkodrës, jam me detyë komandant kompanie dhe jam oficer prej 5 vjetësh. Më
uroi për një karrierë të suksesshme dhe nuk u mjaftua vetëm me prezantimin e
thjeshtë, por më dha të dhëna për vendlindjen Klos, shkollën e kryer, diplomën
e ushtarakut dhe në fund më tha se këtu në Gjirokastër nuk kishte asnjë të
njohur. Më pëlqeu çiltërsia e tij, por njëherazi e kuptova se kërkonte
mbështetjen time në këtë mjedis të ri.
Në punë shumë shpejt
shpalosi aftësitë e tij në kryerjen e çdo detyre me intelekt. Veçanërisht i
pëlqente të punonte me rininë, ishte kurajoz dhe mbështeste veprimet e mira të
atyre që e rrethonin, por nuk toleronte mangësitë, të cilat i bënte prezente në
kohën dhe vendin e duhur. U bë i njohur në kolektiv për aftësitë e tij
profesionale, duke u vlerësuar jo vetëm nga eprorët, por edhe nga vartësit e
tij. Këto aftësi e të tjera Agroni i manifestoi edhe në detyrën e instruktorit
në punën me rininë, deri sa karriera e tij u mbyll. Nuk po zgjatem me vlerësime
për punën e tij, por për lidhjen tonë, marrëdhëniet tona shoqërore.
Shumë shpejt Agroni me
veprimet e tij fitoi besimin në shoqëri. Ai ishte i gatshëm të jepte ndihmesën
e vet në çdo moment kur dikush nga ne, shokët e tij, kishte probleme apo
shqetësime që kërkonin edhe sakrificën individuale. Në nëntor 1972, 3 muaj pas
njohjes sonë, isha caktuar me shërbim në repartin ushtarak ku shërbenim të dy.
Reparti ishte 8 km larg vendbanimit dhe duheshin dy orë për të arritur atje.
Atë natë më kishin ardhur pjesëtarët e familjes nga Shkodra. Para se të vinin
në shtëpinë ku banoja unë, ishin takuan me Agronin. Nuk njiheshin. Si ushtarak
e kishin pyetur për mua. U kishte treguar se ku ndodhesha. Nuk e di tjetër se
çfarë kishin biseduar. Unë isha me shërbim në repart. Nuk dija asgjë për
ardhjen e tyre dhe as i prisja. Kishte kaluar mesnata, kur përpara meje u shfaq
Agroni. U habita dhe mendja menjëherë shkoi në të keq. Shqetësimi ishte shumë i
madh, sepse largësia nga njerëzit, mungesa e informacionit gjithnjë më krijonte
stres dhe s’kishte si të mos të të shkonte mendja kushedi se ku. Pse erdhe, si?
– dhe pyetjet pasonin njëra – tjetrën pa i lënë kohë të përgjigjet. Ai e kuptoi
tronditjen time dhe më qetësoi.
-Shko në shtëpi, - më tha,
- të kanë ardhur prindërit nga Shkodra. Erdha të të zevendësoj unë sonte. Do të
rri unë me shërbim në vendin tënd.
Megjithatë shqetësimi nuk
m’u hoq. U mundova të mësoj diçka më tepër, por ai më qetësoi. Shëndoshë e mirë
i ke. Erdha që të shkosh e të çmallesh me ta. M’u betua për kokën e nënës dhe
vetëm atëherë u qetësova. I dija lidhjet e tij me të ëmën dhe e besova. Shpesh
herë më kishte folur për të, ma kishte përshkruar aq mirë sa, vite më vonë, kur
e takova për herë të parë m’u duk sikur njiheshim prej kohësh. U bëra gati dhe
ika. Rrugën e përshkova me një frymë. Natë ishte, errësirë e plotë, ftohtë. Kur
je vetëm, edhe ditë sikur të jetë, rruga sikur të ha, jo më natën. Ecja dhe mendoja
për atë që kishte bërë Agroni. Mirë unë që kisha një arsye të merrja rrugën
natën, po atë çfarë e shtyu?! Kur arrita në shtëpi, edhe ata i gjeta të
shqetësuar e dyfish në merak për Agronin që ishte nisur ashtu i vetëm nëpër
natë dhe për mua. Asnjeri nuk kishte rënë të qetësohet, sepse sapo trokita në
derë u gjendën të gjithë në këmbë. U interesuan së pari për Agronin si kishte
mundur të vijë. Shok për jetë, thanë dhe ashtu është e vërteta.
Motivi që e nxiti Agronin
është shumë njerëzor, shfaqje e një edukate të trashëguar, të kultivuar e të
farkëtuar në një familje me kode të larta morale, ku njeriu është njeri dhe
duhet t’i bëhesh krah kur ka nevojë.
Edhe sot që është bërë baba
e gjysh, Agroni manifeston qëndrime korrekte e dashamirëse në shoqëri. Fjalën
“vëlla” e përdor shpesh, se vëlla të vërtet e konsideron atë që ka shok e mik.
Mirësinë e dashurinë e shpreh edhe në veprimet më të thjeshta, që në
buzëqeshje, në përshëndetje, në interesimin për gjërat e familjes apo të
përditshmërisë. Kaluan shumë vjet që nga ajo kohë, kur u njohëm e punuam bashkë
dhe u thinjëm, por miqësinë e ruajtëm dhe e forcuam, jo vetëm ne, por edhe
familjet tona. I jemi gjendur pranë njëri – tjetrit në gëzime e hidhërime.
Mbresa të pashlyeshme kam nga dasma e Tikut, djalit të tij, ku isha
familjarisht. Një fis i madh dhe një shoqëri e gjerë. Të gjithëve u gjendej
pranë Agroni në atë atmosferë gëzimi. Nuk thonë kot “shok për jetë”.
